เคยสงสัยไหม ถ้าวันหนึ่งเราจำเป็นต้องอพยพย้ายถิ่นฐานไปตั้งรกรากที่อื่นขึ้นมาจริง ๆ เราจะเลือกไปอยู่ที่ไหน? คำถามเดียวกันนี้เกิดขึ้นกับชาวเชียงขวางเมื่อ 240 ปีก่อน ในขณะที่เส้นแบ่งเขตแดนระหว่างประเทศยังไม่เคยมีอยู่จริง การอพยพย้ายถิ่นฐานไป ๆ มา ๆ เพื่อตั้งรกรากระหว่างบ้านพี่เมืองน้องสองประเทศอย่างไทยและลาวอาจไม่จำเป็นต้องผ่านด่าน ตม. ไม่จำเป็นต้องกรอกเอกสารและใบตรวจโรค แต่ความจำเป็นของคนสมัยนั้นคือการเลือกทำเลทองอันอุดมสมบูรณ์ และคงจะดีไม่น้อย หากเป็นดินแดนที่มีพื้นเพทางภาษา อาหารการกิน และวัฒนธรรมประจำชาติใกล้เคียงกัน จากแผ่นดินลาวสู่แผ่นดินไทย จากเมืองเชียงขวางสู่นครนายก ชาวไทยพวนแบกเอารากอารยธรรมจากบ้านเกิดติดตัวมา รวมถึงคติความเชื่อ สูตรอาหารประจำถิ่น และบทเพลงโบราณที่ถูกเล่าขานสืบต่อ พร้อมค่อย ๆ หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับวัฒนธรรมในชุมชนใหม่จนแทบจะแยกออกจากกันไม่ได้ และถึงจะเป็นเวลากว่า 240 ปีแล้ว แต่เชื่อหรือไม่ว่าถ้าคุณได้มีโอกาสแวะไปที่ชุมชนนี้ คุณจะได้ลิ้มรสอาหารไทยพวนสูตรต้นตำรับ อาทิ ปลาดูสมุนไพร ข้าวใบบัวแดง แกงหนึ่งสองสาม และของหวานอย่างข้าวกระยาคู ด้วยรสชาติออริจินัลแท้ ๆ ที่สืบทอดมาร้อยกว่าปีจากฝีมือปราชญ์ท้องถิ่น ซึ่งนอกจากจะเป็นเชฟมือฉมังด้านอาหารเฉพาะถิ่นไทยพวนแล้ว ปราชญ์ชุมชนทั้งหลายยังสามารถพาคุณไปสนุกกับการแสดงพื้นบ้าน แถมยังจะได้ผ้าทอมือลายไทยพวนโบราณติดมือกลับบ้าน พร้อมกับภาษาถิ่นไทยพวนสักคำสองคำไว้พูดกับเพื่อนเวลากลับไปกรุงเทพฯ ด้วยนะ